ଦୁନିଆରେ ବାଟଭୁଲା ପଥିକଙ୍କୁ ଜୀବିତ ଲୋକ ବାଟ ବତାଇଥାନ୍ତି। ମାତ୍ର ଏଭରେଷ୍ଟ ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣ କରିବାକୁ ଯାଉଥିବା ପର୍ବତାରୋହୀଙ୍କୁ ବାଟ ଦେଖାଇଥାନ୍ତି ସେଠାରେ ପଡ଼ିରହିଥିବା ଥିବା ୩ ଶହରୁ ଅଧିକ ମୃତ ଦେହ। ଏହି ମୃତଦେହ ଗୁଡ଼ିକ ହେଉଛି ଏଭେରେଷ୍ଟ ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣ ସମୟରେ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିବା ପର୍ବତାରୋହୀଙ୍କ ।
ପର୍ବତାରୋହି ମାନେ ପାହାଡ଼ର ବିଭିନ୍ନ ଅଂଶରେ ଅମ୍ଲଜାନ ଅଭାବରୁ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥାନ୍ତି । ମୃତଦେହକୁ ହଜାର ହଜାର ଫୁଟ ତଳକୁ ଆଣିବା କଷ୍ଟକର ହୋଇଥାଏ। ତେଣୁ ଏହି ମୃତଦେହଗୁଡିକୁ ରାସ୍ତାର ଚିହ୍ନ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥାଏ। ଏହାକୁ ଗ୍ରୀନ୍ ବୁଟସ୍ ବୋଲି କୁହାଯାଏ।
ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣକାରୀ ଏସବୁ ମୃତଦେହକୁ ଦେଖି ସେମାନେ ଠିକ୍ ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଛନ୍ତି କି ନାହିଁ ତାହା ଠଉରେଇ ପାରିଥାନ୍ତି। ୮ ହଜାର ମିଟର ଉଚ୍ଚରେ ଏଭଳି ମୃତଦେହ ସଂଖ୍ୟା ଅଧିକ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ଏହି ଅଞ୍ଚଳକୁ ଡେଥ୍ ଜୋନ୍ କୁହାଯାଇଥାଏ। ମାଇନସ୍ ୧୬ ଡିଗ୍ରୀରୁ ମାଇନସ୍ ୪୦ ଡିଗ୍ରୀ ତାପମାତ୍ରାରେ ଏହି ମୃତଦେହ ଗୁଡ଼ିକ ପଚିସଢ଼ି ନ ଯାଇ ସତେଜ ଭାବେ ପଡ଼ିରହିଥାଏ। ଏଭରେଷ୍ଟ ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣ ପାଇଁ ୧୯୨୧ରେ ଉଦ୍ୟମ ହୋଇଥିଲା। ତେବେ ଏହା ସଫଳ ହୋଇପାରିନ ଥିଲା। ପରେ ଏଭଳି କେତେକ ଉଦ୍ୟମ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲା।
ତେବେ ୬୬ ବର୍ଷ ତଳେ ୧୯୫୩ରେ ଏଡମଣ୍ଡ୍ ହିଲାରୀ ଏବଂ ତେନଜିଂ ନାଙ୍ଗେ ଶେର୍ପା ପ୍ରଥମେ ଏଭରେଷ୍ଟ ଆରୋହଣ କରିଥିଲେ। ଦୀର୍ଘ ୯୮ ବର୍ଷ ଧରି ଏଭରେଷ୍ଟ ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣ ବାଟରେ ପ୍ରାୟ ୩ ଶହ ୮ଟି ମୃତଦେହ ପଡ଼ିଥିବା କୁହାଯାଉଛି ।
