ଅଧା ରହିଗଲା ସ୍ବପ୍ନ, ଅବ୍ୟବସ୍ଥାର ବଳି ଚଢିଲେ ନିରୀହ ସୌମ୍ୟାଶ୍ରୀ

ନନ୍ଦିଘୋଷ ବ୍ୟୁରୋ: ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ହୋଇଥାନ୍ତେ । ସ୍ବପ୍ନରେ ରହିଗଲା ଗୁରୁ ହେବାର ସ୍ବପ୍ନ । ହେଲେ ଆଜି ସେ ବ୍ଯବସ୍ଥାର ଚକ୍ରବ୍ୟୂହରେ ବଳିଦାନ ଦେଇ ଦୁନିଆକୁ ଦେଇଗଲେ ଶିକ୍ଷା । ସୌମ୍ୟାଶ୍ରୀଙ୍କୁ ଝୁରୁଛି ଓଡିଶା । ଝୁରୁଛି ଗାଁ ମାଟି ବାଲେଶ୍ବରର ପଳାସିଆ । ଅଫେରା ରାଇଜରେ ଥାଇ ତାଙ୍କ ଆତ୍ମା ପୁଣି ଥରେ ପଚାରୁଛି ତାଙ୍କ ଭଳି ଏଭଳି ଅନୀତି ଓ ଅନ୍ୟାୟର ଶିକାର ନହୁଅନ୍ତୁ ଆଉ କେହି ସୌମ୍ୟାଶ୍ରୀ । ଗତକାଲି ଏମସରେ ଆଖିବୁଜିବା ପରେ ଏକ ଶୋକାକୁଳ ପରିବେଶରେ ସେ ପଞ୍ଚଭୂତରେ ଲୀନ ହୋଇଛନ୍ତି ।

କେତେ ଭିଡ଼, କେତେ କୋଳାହଳ । କେତେ ବିରୋଧ, କେତେ ଚିତ୍କାର । ସବୁକୁ ପଛରେ ଛାଡ଼ି ସୌମ୍ୟାଶ୍ରୀଙ୍କ ପୋଡ଼ିଯାଇଥିବା ନିର୍ଜିବ ଶବକୁ ନେଇ ପାହାନ୍ତିଆର ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଅନ୍ଧାରରେ ମହାପ୍ରାୟାଣ ଗାଡ଼ି ଛାଡ଼ିଲା ଭୁବନେଶ୍ବର ଏମ୍‌ସ ପରିସର । ଗାଁ ମାଟି ବାଲେଶ୍ବର ଜିଲ୍ଲା ଭୋଗରାଇ ବ୍ଲକର ପଳାସିଆ ଅଭିମୁଖେ ଗାଡି ସିନା ଯାଉଥିଲା ହେଲେ ସାରା ରାଜ୍ୟର ନିଦ ମଳମଳ ଆଖିରୁ ଯେମିତି ଲୁହ ଝରୁଥିଲା । ଠିକ୍‌ ସେମିତି ବାଟସାରା ରହି ରହି ଲୁହ ଢାଳୁଥିଲା ଆକାଶ । କେବେ ସୋର, କେବେ ବାହାନଗା, କେବେ ବାଲେଶ୍ବର ଦେଇ ଗଲାବେଳେ ରାସ୍ତାସାରା ଆକାଶର ଲୁହରେ ପରିଷ୍କାର ଭାବେ ଧୋଇ ହୋଇ ରହିଥିଲା ରାସ୍ତା । ସତେ ଯେମିତି ପାଛୋଟି ନେବାକୁ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲା କଳା ମଚମଚ ରାଜପଥ । କିଏ କେଉଁଠି ମହାପ୍ରୟାଣ ଗାଡ଼ିକୁ ଅଟକାଇ ଫୁଲ ଦେଉଥିଲା ତ କିଏ ଗାଡ଼ିକୁ ସଜେଇ ଦେଉଥିଲା । ଭୋଗରାଇ ମାଟିର ଗେହ୍ଲା ଝିଅ । ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣା ସୌମ୍ୟାଶ୍ରୀ ପରା ଫେରୁଛି । ଅବଶ୍ୟ ଶବ ହୋଇ । ଆଗରେ ପଛରେ କେତେ ଗାଡ଼ି । ନେତା, ସାମ୍ବାଦିକ, ଅଫିସର । ନିର୍ଜିବ ହୋଇଥିଲେ ବି ସୌମ୍ୟାଶ୍ରୀର ଶବ ବୋଧେ ବୁଝିପାରୁଥିଲା ସବୁ ଫନ୍ଦି । ହଉ ଜୀବନ ଥିଲା ବେଳେ ନ ହେଲା ନାହିଁ, ମରିଗଲା ପରେ ତ ମିଳୁଛି ସମ୍ମାନ । ବୋଧେ ସେଇ ହକ ଟିକକ ପାଇଁ ନିଜକୁ ଜଳି ପୋଡ଼ି ଦେଇଥିଲା ସେ ।

ଏବେ ଶବ ବାହକ ଗାଡ଼ି ପହଞ୍ଚିଲା ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ । ଏଇ ମାଟିରେ ପହଞ୍ଚିଗଲେ କେତେ ତୃପ୍ତି ମିଳେ ସତରେ । ସବୁଥର ବାଲେଶ୍ବର ଗାଁକୁ ଫେରିଲେ ସେ ହୋଇଯାଉଥିଲା ଅକୁତୋଭୟ । ଆଜି ବି ସେମିତି । ସତୃଷ୍ଣ ନୟନ ସବୁ ଚାହିଁ ବସିଛି ତା’ର ଝଲକଟିଏ ଦେଖିବାକୁ । କିଏ ବାଉଁଶବାନ୍ଧି କୋକେଇ ସଜାଡ଼ୁଛି ଥିଲା ତ କିଏ କଦଳୀ ଗଛ କାଟି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛି ଶବ ପାଇଁ ଶୋଭାଯାତ୍ରା । ନିଜ ଗାଁ ମଶାଣି, ଘରଠୁ ଅଳ୍ପବାଟରେ । ମହାପ୍ରୟାଣ ଗାଡ଼ିରୁ ତା’ ଶବକୁ ବାହାର କରି କୋକେଇରେ ଶୁଆଇ ଦିଆଗଲା । ଶବଧାର ଉପରେ ଫୁଲର ପସରା । ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କ ଗହଳି ଭିତରେ କାନ୍ଧକୁ ଉଠିଲା କୋକେଇ । ହରିରାମ ସତ୍ୟ ହେ, ରାମନାମ ସତ୍ୟ ହେ… ମଶାଣିରେ ଆଗରୁ ସଜଡ଼ା ହୋଇ ରହିଥିଲା ଜୁଇ । ଶୁଆଇ ଦେଲେ ତା’ ଉପରେ । ଆଉ ତା’ପରେ ଅତି ସ୍ନେହର ଭାଇ ଛଳ ଛଳ ଆଖି ଟଳମଳ ପାଦରେ ଦେଲା ମୁଖାଗ୍ନି ।